Emekli Öğretmen Ahmet Kutlu’nun öyküsü.
Gazetesi 30.1.2015 tarihli sayısında çıkan “Kendi Kendime 6 ay istirahat verdim. ” Başlıklı yazısını içinde Kumluca eğitiminde 1950 li yılları çok iyi anlattığı için yazma gereği duydum ve olduğu gibi
kitaba koydum.
Hocam yinede duramadı ve bir ayda üç yazı daha yazdı. Bu kitabı çok görmek isterdi. Ama biz kitabın sayfa düzenlemelerini yaparken Ahmet abi 27.04.2015 tarihinde hakka yürüdü.
İşte Ahmet Kutlu Öğretmenimin 30.1.2015 tarihli yazısı.
Kendi kendime 6 ay istirahat verdim Sevgili okurum; 1941 yılının şubat ayının 18. günü dünyaya gelmişim. Rahmetli annemin anlattığına göre 4.5 aylıkken Akpınar mevkiindeki kızıl çalıların arasında arpa ekini olgunlaşmış, o yaştayken ekin tarlasına beni de götürmüşler.
Menekiş ağacının gölgesine yatırmışlar. Ağzıma da tülbendin bir köşesine koydukları lokumu yutarak boğulmamam için lokumun hemen üstünde tülbendi kocamanca bir düğüm yapmışlar. Ve 20 metre kadar uzakta Rahmetli annem ve ablam orakla ekin biçmeye başlarlar.
Annem, ablama; “Firdevs kızım, çocuğumuza git bir bak” der.
Ablam, bulunduğum yere gelir ve beni kızıl karıncalar içinde görünce; panikle annemi
çağırır. Annem ve ablam kızıl karıncalardan arındırdıktan sonra daha uygun bir yere
yatırarak, yine işlerine dönerler.
Yedi yaşına geldiğimde önceleri gündeliği 1 lira olan pamuk seyreltme işine gönderildim.
1948 yılında kış aylarında Kasapçayırı Mahallesi’ndeki evimizden yaklaşık 1,5 kilometre uzakta ve şimdiki belediye sarayının bulunduğu yerdeki Kumluca Köyü İlkokulu’na yalın ayak gidip gelmeye başladım.
İlk defa 1953 yılında 23 Nisan Bayramı nedeniyle altı lastik bez ayakkabı sahibi oldum. Bu arada yaz aylarında pamuk çapasına gider de oldum ve bir günlük ücretim 2 liraya çıkmıştı.
Sonra öğretmen okulunu kazandım. Yaz tatillerinde 60 gün çalışır kazandığım parayı
harçlık yapardım.
Öğretmen oldum. Yaz tatillerinde çalışmayı sürdürdüm. İdareci oldum. Finike’deki okulları yönettim yine bir gün tatil yapmadım.
Emekli oldum. Batı Antalya Gazetesi’ni kurdum, gece gündüz çalıştım. Eylül 2014’de Karaciğer kanseri hastalığına yakalandım. Tedavi görürken halsiz düştüm. Yazılarıma yine devam ettim.
Sevgili okurum; yarın son yazımı yazdıktan sonra iyi olana kadar 2 Şubat 2015 tarihiden itibaren 6 ay süreyle kendi kendime istirahat verdim.
- Yüce Rabbimin beni sınamak üzere verdiği bu rahatsızlığım hakkında yorum
yaparken; elbette ki: - “Yüce Allah’ın bir kimseden hoşnut olduğu, ya da ona gazap ettiği ona bu dünyada
dünya malı veriyor mu, vermiyor mu diye bakılarak çıkarılamaz. - Çünkü Allah bu dünyada iyi kişiye de verir azgına da verir. İyi kişiyi de vermeyip
mahrum bırakır azgını da… - Ancak ne var ki asıl üzerinde durulması gereken bunların ötesidir. Yüce Allah’ın
verişi de mahrum edişi de sınamak içindir. Önemli olan bu imtihanın sonucudur.”
İçinde bulunduğum durumuma şükrediyorum.
