Okumak Uğruna… (Yıl 1967-68 Öğretim Yılı)
Beşinci sınıfı köyümüzde bulunan İncirağacı İlkokulu’nda tamamladıktan sonra ortaokulu yani ilköğretimin ikinci kademesini 6–8 sınıfı okumak için Kumluca ilçesine gitmemiz gerekiyordu. Ailem o zaman henüz Karacaören köyünde yaşamakta olup ben ve ağabeyim Hızırkahya köyünde yaşayan ve babamın bir büyüğü olan Yunus amcamın evinin bir odasında kalıyor, buradan okulumuza gidip geliyorduk. Hafta sonları veya tatil günleri köyümüze, ailemize giderdik. O zamanlar patika dediğimiz sadece yük hayvanlarının veya yayaların gidebildiği bir yol vardı. Eğer araba ile gitmek isterseniz Turunçova’dan başlayıp Yalnız Köyü ve Belen Yayla’dan giden orman işletmesinin açtığı orman yolundan uzun bir yoldan gitmeniz gerekiyordu. Uzak olmasından dolayı bu güzergâh takip edilmemekte olup haftada bir gün, cuma günleri veya aracın ihtiyaç duyulduğu acil bir durumla karşılaşıldığında bu orman yolu kullanılırdı. Yaya gidiş gelişlerde Salur, Çayiçi, Örteğiz güzergâhı tercih edilirdi; ancak bu yolculuk sırasında Alakır Çayını dalarak geçmek zorunluluğu vardı. Kış ayları bölgede görülen yağışın etkisiyle Alakır Çayı coşar, geçilmez bir hale gelir bu nedenle de ulaşım zorlaşırdı. Alakır’ın Çayiçi tarafında bulunan değirmende her zaman bu zorluğu aşmamıza yardımcı büyükler bulunurdu.
Yine yağışlı bir günde köyden okula gitmek üzere ben, ağabeyim Hüseyin Değirmencioğlu, Adem Cengiz, Durmuş Türktan ve Mehmet Eken köyden çıkıp Alakır’a değirmenin yanına ulaştığımızda Alakır Çayı boz bulanık akmaktaydı. O zaman tesadüfen değirmende İsmet Korkmaz bulunuyormuş. İsmet Korkmaz, uzun boylu, bizden 6–7 yaş büyük ve bu yüzden de Alakır Çayı’nı rahatlıkla geçebilen bir ağabeyimizdi. Bizlere korkmayın sizi karşıya geçiririm dedi. Dedi demesine de biz yine de bu boz bulanık akan Alakır Çayı’nı geçmekten korkuyorduk. İsmet Korkmaz bizleri motive edip korkumuzu yenmemizi sağladı. Bizleri cesaretlendirdi. “Siz benim elimi salmayın suya bakmayın karşıya bakın yeterli” dedi. Bizler pantolonlarımızı çıkardık güzelce toplayıp bir elimize aldık bir elimizi de İsmet Korkmaz tuttu. İsmet Korkmaz’ın bir yanında da Adem Cengiz vardı. Alakır Çayı’nın biraz yayvan bir yerinden karşıya geçmeye çalışmamıza rağmen suların belime kadar geldiğini ayağımın yerden kesildiğini suya baktığımda suyun sanki ters aktığını zannederek nasıl korku içinde karşıya geçtiğimi o günleri anımsadığımda hala yaşayarak hatırlıyorum.
Bu anımı bana yazmamı isteyen Turgut Eken’e teşekkür ediyor en önemlisi hayatımızın yönlenmesinde katkısı olan İsmet Korkmaz’a bu vesileyle bir kez daha teşekkür ederim.”
Emekli Öğretmen Emin Değirmencioğlu Ali oğlu 1955 doğumlu